تاثیر اصلاح صریح و ضمنی خطاها بر نگارش زبان آموزان ایرانی (صحت دستوری)

هدف این تحقیق بررسی اثر اصلاح صریح و ضمنی اشکالات بر یادگیری نگارش فراگیران ایرانی در حال یادگیری زبان خارجی  میباشد .بدین منظور 64 شرکت کننده از 94 زبان آموز سطوح میانی موسسه زبان فلق رشت انتخاب شدند .جهت  سنجش همگن بودنشان، از آنها امتحان تافل گرفته شد. سپس آنها بطور تصادفی در یکی از سه گروه اصلاح صریح ، اصلاح ضمنی و گروه شاهد قرار داده شدند. در طی چهار جلسه انها همراه با محقق فعالیتهای بر پایه شکاف اطلاعاتی را انجام دادند. هنگام ارتکاب اشکالات ساختاری یک گروه توسط محقق اصلاح صریح دریافت کرد،گروه  دیگر اصلاح ضمنی دریافت کرد و گروه شاهد اصلاحی دریافت نکرد.  آزمون قضاوت دستوری بعنوان پیش آزمون و پس آزمون فوری استفاده شد. نتایج آزمون تی زوج و تحلیل واریانس نشان داد که نمره هر سه گروه در طی این مدت افزایش یافته است، هرچند گروه اصلاح صریح عملکردش بطور قابل ملاحظه ای بهتر از گروه شاهد و اصلاح ضمنی بود. تفاوت بین گروه شاهد و اصلاح ضمنی  معنی دار نبود. نتیجه این تحقیق باتوجه به فرضیه های تعادل و توجه قابل توجیه می باشد. برتری اصلاح ضمنی نشان دهنده نقش مفید شواهد منفی در آموزش زبان است وبرای کلاس درس اصلاح صریح در مقابل اصلاح ضمنی گزینه بهتری می باشد.